Bolivya - I - Copacabana & Isla del Sol

Puno'dan plansiz programsiz 3 kisi yola ciktik.  Hollandalinin yaninda bir de Amerikali var yanimda.  Biri 21 biri 23 yasinda.  Beraber gezdigimiz sure boyunca kendimi resmen yasli hissettim. Bir de onlarin ikisi de gelismis ulkelerden geldikleri icin herseye sasirdilar. Bir Turk'u sasirtmak daha zor tabii. Ben daha ziyade sasirmalarina sasirdim.

Hedef Bolivya'ya gitmek ya, otobus duragina gittik, bir minibus bulduk bizi sinira goturecek.  Zaten 2 saatlik yol.  Yuruyerek sinir gectik.  Karadan sinir gecmelerini cok seviyorum, hem eglenceli, hem de pek cok sinirin ne kadar yapay oldugunu gosteriyor.  Neredeyse hic bir sey degismedi sinir gecince.  Gol ayni gol, yukseklik ayni, kiyafetler ayni, insanlar ayni, dil ayni (Ayamara ve Qechua konusuyor oralar), binalar yine sivasiz.  Tabii bir seyler degisti. Ilk gozume carpanlar.  1 - Bolivya sosyalist memleket.  Yasasin kamulastirma! falan gibi yazilar var duvarlarda. Yerli soydan gelen ilk baskanlari su anki baskan Morales.  Kendisinin ilk icraati dogal gaz kaynaklarini kamulastirmak olmus da. 2 - Alkol: Memleket capinda icki problemi var.  Suruculer araba kullanirken icki iciyor misal. Daha oglen olmadan sokaklar ayakta duramayan bir yerlere yativermis ve cokuvermis insanlarla doluyor. 3 - Para: Yerli para Boliviano pek ucuz ve ayrica hayat da ucuz, aylarca takilabilirsiniz Bolivya'da. Ama yereller de sizin orada zengin oldugunuzu biliyor.  Peru pazarlik yontemlerine donmek lazim. Her satin alinan seyde, boyutuna bagli olarak, 50 cent veya bir kac dolar falan kazik yeme ihtimaliniz var. Yani tabii 50 cent nedir ama niye yanimda oturan insandan daha cok para odeyeyim? Insani surekli kaziklanma hissi paranoyak yapiyor. 4 - Yollar: Rezil, kepaze, virajli, delikli dag yollari.  Midesi, kalbi, kafatasi saglam olmayan gitmesin.  Sersem oldum ben. 5 - Zaman mefhumu: Peru'da azicik kaymis zaman, her sey az bucuk gec, burada hepten beter oldu.  Ne zaman kalkiyor? Hemen yani 20 dakika sonra. -20 dakika sonra- Ne zaman? 20 dakika sonra. -20 dakika sonra- 20 dakika sonra. Ay sinir krizi.  Hic bir vasita dolmadan kalkmiyor.  En kucugu secin.  Sinir hastasi olmayin.

Bu arada bizim Amerikali siniri en zor gecendi. 130 dolar gibi bir vize parasi veriyor Amerikalilar ve benzeri ulke vatandaslari ve bu dolarlarin yeni dolar olmasi, kirismamis olmasi falan lazim. Kendisi vize sirasinda kivranirken, ben bizim dunyanin Guney Amerika disindaki yerlerindeki cektigimiz vize cilelerini dusundum. Yazik bize ya.

Sonra en uzunu 1,5 metre olan And Dagi insanlarina gore yapilmis bir minibuse bindik.  Sonra bunlara cok binmek zorunda kaldim.  Kahrolsun, kendimi dev gibi hissediyorum her seferinde.  Ki normal boyutta bir insanim. Bacaklarim falan hicbir yere sigmiyor, kafam tavana falan carpiyor surekli ziplayinca.

Oracikta Copacabana'ya gitmeye karar verdik:

Burasi biraz turistik geldi, bir de yakinda Isla del Sol diye bir yer var.  Oraya gidelim diye bir tekneye atladik.  Tabii kandirdilar bizi, kalkmak bitmedi tekne ama hareket edip de golun ortasina gelince, kendimi ilk defa cok kutsal bir yerdeymisim gibi hissettim.  Bakiniz guzellik:

Inka'lar gunesin yani hayatin bu Isla del Sol'de dogduguna inaniyorlarmis.  Gidene kadar teknede oyle guzel bir seyahat yaptik ki, ben de inandim sanirim.  Ada hakkinda hala bir fikrim yok.  Zira pek goremedim.  Soyle ki, teknenin bir turlu kalkmak bilmemesi ve adanin kuzeyine gitmesinin 2,5 saat surmesi sebebiyle adaya vardigimizda hava karanlikti.  Ve adada hic isik yoktu.  10 dakika kadar adada elektrik altyapisinin olmadigini sandim. Halbuse sadece elektrikler kesikmis. Neyse bir sey farketmiyor aslinda. Gelmedi hic elektrikler o gece. Once icimi bir korku kapladi. Hostel yok bir sey yok.  Allahtan yalniz degilim.  Bir iki otel gezdik.  Her sey insaat halinde (sonradan ogrendim bitirince daha cok vergi veriliyormus da Bolivya genelinde bu insaat hali pek yayginmis.)  Bana o karanlikta magaradan bozma ve pis gozuktuler.  Ben bir kac yeri vetoladiktan sonra sonunda bir sokaga girdik. Adamin teki elinde fenerle tam onumuzde dikildi.  Hic birsey de demiyor. Deli mi ne? Derken solumuzda da bir adam belirdi.  Aha dedim bobrek gitti.  Buraya kadarmis. (Ayni anda hepimizin aklindan farkli felaket senaryosu geciyormus.)  Aptal adamin oteli varmis da bize onu gostermek istermis meger. Desene sapik gibi dikiliyorsun.  Pazarlik pazarlik 2 dolara iki kisilik temiz bir odam oldu. Oglanlar yan odada kaldilar.  Sonra gezintiye ciktik. Biraz rahatlayinca daglara vuran ay isigiyla birlikte ada bir guzel gozuktu gozume. 1 tane restoran var topu topu, doluydu agzina kadar.  Sira beklerken sokakta bir teyzeden patates aldik. Sonra da restoranda dunyanin en guzel tavugunu yedik. Yanina da Kohlberg diye sarap.  Neden Alman isimli bilmiyorum ama butun gezi boyunca bu sarabi ictim, demek ki  buralarin meshuru. 

Gece erken yattim ama soguktan uyuyamadim. Sen isitmasizlik nedir bilir misin Abidin? Uzerime butun kiyafetlerimi giydim. 3 battaniye birden orttum ayrica.  Oooy dondum dondum sabaha kadar.  Done done sabahi ettim. Sabah bebekken Turk analari tarafindan sarip sarmalanmadiklari icin usumeyen oglan cocuklari, dinlenmis bir vaziyette, daga tirmanaliiim, diye uyandilar. Hadi tirmanalim.  Fakat hala ellerim ayaklarim acilmamis. Zaten 4000 metreye yakiniz, kalbim isyan edecek.  Ben dagin yarisinda kaldim boylece. Siz yuruyun evladim. Ben de onlardan ayrilip soyle bir guzellik buldum.

 

Ahh be dedim. Hava soguk (soguk yeterli kelime degil ama) olmasaydi ben burda yuzerdim!!

Ha bir de bir domuz surusu yolumu kesti, aralarindan gecmeye korktugum icin bir esegin yanina oturup beklemek zorunda kaldim.  Boyle acaip anilar iste. :)