Bolivya - III - Uyuni ve cevresi

La Paz - Uyuni arası gece yolcuğunu koltukları tam yatan battaniyeli mattaniyeli bir otobüste yaptım.  Tüm gece boyunca uyuduğum için çok sarsıcı olmadı. Uyuni denen kasabaya -aslında köy gibi bir yer- bir sürü bir sürü insan yakınlarındaki meşhur tuz golünü ve tuz gölünün yaptığı muhteşem ayna etkisini görmeye geliyor ve Uyuni'den kalkan ve genellikle 3 gün süren turlara katılıyorlar. Ben de eksik kalır mıyım? Kalmam. :)

Bu kasaba turizm ve tuz üzerine kurulduğundan otobüsten inince üzerimize turcular saldırdı.  Bizim turumuz vardı, savuşturduk.  Bolivya saatiyle 10buçukta yani 11buçukta turumuz kalktı.  Biz turu ayarlamayi son saniyeye bıraktığımız için İspanyolca olan turda yer kalmıştı, İspanyolcamızı geliştiririz dedik ama öyle olmadı.  Bize az İspanyolca konuşan bir İsviçreli kız ve bir de az İngilizce konuşan Kolombiyalı çocuk katıldı. Çocuğa üzüldüm. İspanyolca tura katıl, İngilizce konuşan zibidilerle kal. Tur da zaten manzara turu, anlamadığımız hiç açıklama olmadı.

Jipimiz Toyota Landcruiser - makbul olanı buymuş. Şöferimiz Enrique.  Sürekli vamos a la playa, a comar papaya diye şarkı söyleyen dünya sakini Bolivyalı bir abimiz.   

Bizi önce trenlerin ölmeye geldiği yere götürdü.

Sonra da tuz gölüne gittik. Gölün ayna etkisi yapması için yağışlı mevsimin olmasi lazımmış. Doğru mevsimde burdayım. Mevsim yağışlı ama hava güneşli. Mikemmel! Ben hayatımda böyle sürreal bir şey görmedim.  İnanılmaz. Bileğe kadar suya giriyorsunuz, göz alabildiğine tuz. Çıpçıp dolaşmaktan her tarafım tuz oldu. 

Grubumuzda Japon olmadığından mükemmel perspektif fotoları çekemedik.  Eğer öyle bir opsiyon olsaydı profesyonel fotoğrafçı tutardım. Herkesin cektigi fotoğraflardan benimkileri buyrun;

Fotoğraf çekme vaktimiz bittiğinde çok üzüldüm.  Hiç mi hiç ayrılasım gelmedi.  Bir kaç saat daha takılabilirdim oralarda. Ams zaten tuzdan börtmüştü her yerim, bir kaç boy çekerdim artık.

Sonra dağa taşa vurduk. Yolda sıra sıra kinoa bitkisi (buralarda sadece kinoa ve patates yetişiyormuş), otlayan lamalar, hava da çöl sıcağı oldu bir anda.

Gittik gittik, hiçliğin ortasında bir yere vardık. Geceleyecekmişiz burda, gayet primitif şartlarda bir yer, duş olacaktı ama su ısınmak bilmediği için vazcaydım. Peki, ben de pis kalırım. Bize yemek yedirdiler.  Kohlberg şarabı vardı. Dolunaya bakıp azıcık Kohlberg içip yattım.

Ertesi gün göller bölgesine gittik.  Bir sürü rengarenk göl. Yüksek yüksek göller.

Bunda boraks var dediler mesela, ondan beyazmış.

Bence o beyazlık flamingo b.kuydu ve tabii ki ben hörş diye içine bastım.  Böylece ayakkabım Tikal'in, Machu Picchu'nun ve Death Road'un çamurundan, Huacachina'nın kumundan sonra flamingo b.ku da gördü.

Bunda da planktonlardan dolayı güneşte kırmızı gözüküyormuş.

Bir de mamçak mamçak taşlar gördük. Volkaniklermiş.

Bir de favorim 7 renkli dağ:

Akşamsa bir öncekinden daha da iptidai koşullarda, cep telefonun çekmediği bir yerde konaklamak üzere durduk.

Ortalıkta lamalar geziyordu. Bir tane yavruyu kıstırıp sevdim. Aha bu:

Lamayi buldunuz mu?

İnternetsizlik tamam da cep telefonun çekmemesi beni biraz kaşındırdı. Yine de enteresan bir deneyim. Dışarsı buzz gibi, dolunay var, görülebilecek her yıldız var.  İçerde ısıtma yok. Yataklarsa her Türk kadınını çamaşır suyu krizine sokabikecek seviyede. Fakat ben iyiyim, dus almaya yeltenmedim bile. :)

Şu anda buranın sahiplerinden birinin 2 yaşlarındaki oğlu kola istiyor ve KOOOKAAA diye ortalığı birbirine katıyor. Bu senemin 14 Şubat eğlencesi de bu. :) Sabah 5'te yolculuk var.  Yatayım uyuyayım.