Fiji

Çok üzgünüm bunu yaptığım için ama bu resimleri koymam lazım. 333 tane cennet adasıyla Fiji beni hayrete düşürdü. Beğen bir tane, istediğin adada kal. Olmadı başka bir tanesine git. Bu ne güzellik, kelimelerim yetmiyor. Yani o kartpostallar gerçekmiş meğer. Pahalı da değil. Otellerin koğuş odalarında bile paşa gibi yaşa, dal, snorkel yap. Yetmez 1 hafta falan. Yoga öğretmeni ol, yerleş. Her akşam yere bağdaş kur, biber kökünden yapılan kava iç yerellerle, onlar gitar çalsınlar, sen söyle, hamakta uyu, kalk bir daha uyu.

Herşeyi yapabilirsin. Acele etmek hariç. Çünkü artık Fiji zamanındasın.

Söylemesi ayıp biz de burda kaldık.

Bu denizde gördüğünüz karaltı resif. Yanlış olmasın. Otele özel resif!!

İnsanları ise çoook tatlılar. Bula merhaba demek. Herkes mi birbirine selam verir yahu. Bir de hemen sohbet muhabbet. Nerdensin ne iş yaparsın.  Çoğu konuştuğumuz kişinin tanıştığı ilk Türk bizdik.

O kadar candanlar ki herkese sarılası geliyor insanın. Ben güneşte şampanyamı içerken (ehmm :)) orda çalışan bir amca gelip yanarsın evladım, çok güneş dedi misal. Sonra koyu bir sohbet. Bir de herkes ülkelerine geldikleri için teşekkür ediyor. Nasıl, evimizi beğendin mi, tatil nasıl geçiyor diye soruyor. Çok içtenler. İnsan gerçekten hayret ediyor.

Orada bulup okuduğum dandik sahil kitabıma uğur böceği kondu. Dilek tutup uçurdum.

Bizim adanın köyüne gittik. Anaokuldaki şu bıcırlar bize şarkılar söylediler.

Son gün ana adanın güneyinde raftinge gittim. Eda dalgalarla  boğuşurken bileğini burktuğu için gelemedi maalesef.

Kocaman bir kanyondan 24 kilometre süzüldük. İlk defa yaptım, çok eğlenceliymiş meğer.

---

Fiji'den ayrılırken çok üzüldüm.

Bu olmadı, bunu saymayız, yine gidelim. Dönmeyelim.