Meksika - Ill - San Cristobal de las Casas

Güzelim Oaxaca'dan gece otobüsüyle San Cristobal de Las Casas'a (SCLC) geldim.  Yol boyu uyuduğum için düşündüğümden daha az yamuldum.

Yine çok güzel bir yer.  Oaxaca'nın bir değişiği gibi ama daha bi entel.  Ha bir de burası asi gençler Zapatista'ların memleketi.

Buyrun:

Yolda Oaxaca'dan gelen 2 çocukla tanınmıştım, benden gençtiler diye çocuk diyorum.  Biri doktor, biri marangoz, burda tanışmışlar beraber geziyorlar.  Ben de takıldım onlara.  Maya uygarlığı sağlık müzesine gittik.  Orda izlediğimiz belgeselde, bir ebe doğumu kolaylaştırmak için kadınlara Pepsi verdiklerini söyledi! Markasıyla falan Pepsi dedi.  Ne düşünceğimi bilemedim.  Güleyim mi ne yapayım?  Maymun etmişsiniz güzelim medeniyeti!

Kendimizi yine güzel bir pazara atıp orda 2 saat geçirdikten sonra ben biraz kendim gezdim.  Bu istediğinde yalnız kalma işi çok güzel.  Gidelim mi? Gidelim!  Gidelim mi?  Yok ben gelmiyorum.  Hayatımda ilk defa yalnız geziyor olmama rağmen hiç zorlanmadım şu ana kadar.  En büyük korkularımdan biri buydu.  Hatta bildiğim yegane emsal Duygu'ya (blogu için tıkla) da bunu sormuştum.  Endişelenecek bir şey yok, kendi kendine birileri seni bulacak ya da sen birilerini bulacaksın demişti.  Sağolsun sakinleştirmişti beni.

Neysem, akşam arkadaşlarımla yeniden buluştum.  No name quesedilla diye bir yerde hayatımda yediğim en güzel yemeklerden birini yedikten sonra grubumuz genişledi.  Nedense her yerde bolca bulunan Arjantinli bir grup kız da eklendi.  Bir sürü bara gittik.  Gecenin sonunda hostele de bıraktılar beni.  Bildiğiniz insan gibi insanlara rastlamışım.

SCBL'ta iyi insanlar ve güzel anılar yanıma kâr kaldı.